Öğrenmenin şekli: Formal mi? non-formal mi? informal mi?

Formal, non-formal ve informal öğrenmeye ilişkin aşağıdaki tanımlar Prof. Dr. Lynne Chisholm’e aittir.

Formal Öğrenme

Kurumsallaşmış ve ayrılmış bir yerde yapılan amaca yönelik öğrenmedir. Öğrenme ortamı özellikle eğitim ve öğretim için tasarlanır, sektör veya konu için özellikle vasıflandırılan öğreticiler belirli bir kategorideki öğrenenlere  (yaş, seviye, uzmanlık vs.) hizmet eder. Öğrenme hedefleri daha önceden oluşturulur, öğrenme süreci genellikle görüntülenir veya değerlendirilir ve öğrenme çıktıları genellikle diploma veya sertifika şeklinde tanımlanır. Formal öğrenmelerin çoğu zorunludur.

Örneğin, geleneksel okul eğitimi, üniversite eğitimi, yüksek lisans ve doktora eğitimi vs.

Non-formal öğrenme

Eğitim ve öğrenmenin temel bir etkinlik olması gerekmediği, çok çeşitli ortam ve durumlarda yer alabilen amaca yönelik fakat gönüllü öğrenmedir. Bu öğrenme ortamları veya durumları geçici olabilir, etkinliklerde veya kurslarda alanında uzman bir ekip yer alabilir veya gönüllüler tarafından yapılabilir. Etkinlikler ve kurslar planlanır, ancak nadiren geleneksel düzende veya müfredat konuları şeklinde yapılandırılır. Genellikle belirli gruplara yönelik oluşturulur, öğrenme çıktıları veya başarılar nadiren değerlendirilir.

Örneğin biçki-dikiş kursları, sürücü kursları, çocukların spor yapması için oluşturulan yaz okulları, yabancı dil kursları vs.

İnformal öğrenme

En azından öğrenenlerin bakış açısından, bu öğrenme şekli günlük yaşamda, aile, iş ve sosyal yaşamda yer alan amaçsız öğrenmelerdir. Çıktıları vardır fakat nadiren kayıt altına alınır, asla belgelendirilmez, öğrenenlerin eğitim ve iş amacını hesaba katmadan bir an önce sonuçlarını görmek istedikleri öğrenmedir.

Örneğin, arkadaşlarımızdan, annemizden, babamızdan veya ailemizin diğer fertlerinden öğrendiğimiz herşey bu öğrenmeye girer.

Kaynak: https://www.youthpass.eu/da/youthpass/for/youth-initiatives/learn/information/non-formal-learning/